Pożegnania pod wspomnieniem z 1 lutego 2017

Piotr Boguszewski


Joasiu. Jak oddać Twą niezwykłość w kilku słowach? To niemożliwe. Ale próbuję: piękno, wdzięk, subtelność. Bezkompromisowa dobroć. I niezłomność zasad - za którą zawsze byłaś gotowa płacić z konsekwentnym poświęceniem.


Sara

Joanna, me manquera tellement sur le bateau. j avais l habitude de la voir chaque annee. je lui tiendrais sa place habituelle. je t adore joanna 

D. Cendrowska


A ja wciąż w uszach mam Twój, Asiu, śmiech, bo śmiałaś się pięknie, prawdziwie i z zachwytem światem. 

Sara Tsartsidou from Belgium, Paralimni


Joanna était une femme tres gentille et formidable. Je ne l oublierais jamais elle seras gravee dans mon coeur. 

Michael from Bangkok


I love your style! 

Наташа и Анатолий, Владивосток


Мы будем вспоминать Жаночку и всегда помнить ее незабываемую улыбку.
Как было здорово встречатся, беседовать и смеятся.
Но жизнь распорядилась по своему. Очень жаль.


Agnieszka

Kochana Pani Asiu zawsze bedzie Pani w moim sercu , bede pamietała Panią jaka tą serdeczna, wesołą i bardzo goscinna osobę . Bede pamietała pyszne flaczki , ktore przygotowała Pani w dzien mojego przyjazdu do Pani. Zawsze bede wspominała nasze żarciki na rożne tematy. Była Pani osoba ze wspaniałym poczuciem humoru, zawsze elegancka i z klasa . Panie Krzysztofie składam szczere kondolencje i prosze byc dzielnym , Pani Asia zawsze bedzie przy Pana boku. Byliście wspaniałą para .

Pożegnania pod wspomnieniem na 22 stycznia 2018

Anna i Dany Kazubski

Dzisiaj się dowiedzieliśmy, że odeszłaś.

Przeczytaliśmy przepiękne słowa Twego męża.

Żegnaj Joanno.


Pożegnania pod wspomnieniem na 1 listopada 2018

Наташа и Анатолий, Владивосток


Остался в памяти у нас Жанночки открытый взгляд ... её правдивость, доброта, чуть-чуть наивность, простота.
Eё влюблённость в этот свет.



Pożegnania pod wspomnieniem na 1 listopada 2019

Piotr Boguszewski, Warszawa


Asiu. Są mądre książki o życiu wiecznym. Ale by dojrzeć, co jest po tamtej stronie, wymaga to jeszcze i wiary. A i ona rozświetla jedynie małe punkciki. Jak jednak jej nie ufać, skoro nawet po tej, mówią realnej, żyjesz w mej pamięci. Wzruszasz nas, gdy z Krzysiem Ciebie wspominamy; niezmiennie i tak samo, a może nawet wciąż bardziej. Bo smutek czas oswaja, więc wzruszenia po latach nie karmią się nim, a czystą bliskością.